Fysiek uitgeput, maar mentaal energieker dan ooit blik ik terug op de onvergetelijke academiereis naar Amerika – Boston, Nashua, Washington.
Wat hebben wij veel gedaan, gezien en gehoord. Geïnspireerd, opgetogen en verward schrijf ik deze blog. Waar moet ik beginnen? Wat heeft deze reis met mij gedaan? In wat voor wereld leven we eigenlijk? Welke rol speelt politiek hierin? Wat is de invloed van campagnes, big data en de media?
De korte antwoorden op deze vijf vragen:
Geen idee. Van alles. Geen idee. Een grote. Heel veel.
Wat wordt er besproken, geregeld en gedaan voorafgaand aan een verkiezingscampagne voor de New President of the United States of America?
Het korte antwoord: Alles.
Aan alle manieren van invloed uitoefenen op de campagne en de verkiezingsuitslag wordt gedacht. De spelers van de Amerikaanse politiek worden opgesteld door de uitkomst van Facebookposts, Instagramfoto’s, Think Tank adviezen, Google-zoekopdrachten, scripts voor ‘persoonlijke’ campagnemails en campagnebureaus voor de campagneteams van de campagne voor vrouwen, Latino’s, African Americans en andere minorities die helemaal niet in de minderheid zijn in veel Amerikaanse staten, die allemaal voor een overheidsfunctie gaan.
Als de sponsoren, zwakten en sterkten, troeven en beelden van de verschillende presidentskandidaten in kaart zijn gebracht gaan ze het veld op met een heel team van vrijwilligers en coaches achter zich. Op het veld wordt duidelijk wie de tegenstanders zijn. De spelers gaan zich profileren aan de hand van speeches, filmpjes, foto’s, quotes en andere acties. Ondertussen worden de vrijwilligers voorzien van bijpassend promotiemateriaal in beeld en tekst, aangepast aan de te overwinnen kiezer. Als de vrijwilligers hun vakantiedagen hebben opgenomen kan de strijd langs de deuren, achter de telefoon en bij de stembureaus beginnen.
Dat de campagnebureaus in Amerika veel wisten over de kiezer, is algemeen bekend, maar dat ze er zoveel mee kunnen én doen – voor- en tijdens de verkiezingsstrijd – is bizar. Wat dit met me doet?
Het zet me aan het denken en maakt me enthousiast. We kunnen hiervan in Nederland nog heel veel leren. Door alle informatie die beschikbaar is over de kiezers worden ze beter bereikt. Hiervan kan je zeggen dat hun privacy geschonden wordt. Ik interpreteer het liever positief: de informatie over de presidentskandidaten wordt in aanspreekbare taal overgebracht op de kiezer. Dit biedt hen de mogelijkheid zelf na te denken over de issues die worden aangekaart. Je creëert hierdoor een bewuste, betrokken kiezer. Kijk maar naar alle vrijwilligers die de presidentskandidaten opnemen in hun campagneteam, dat zijn er ongekend veel. De Nederlandse politici en burgers kunnen hiervan nog een hele hoop leren in plaats van dat de Amerikaanse verkiezingen alleen maar als overdreven en privacyschendend worden bekritiseerd. Laten we afstappen van het idee ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.’ en laten we de politiek en haar betrokken burgers nog een kans geven het bewustzijn van ons allemaal te vergroten.